با وجود پیشرفت فناوری خودران، برخی کارشناسان صنعت خودرو اعتقاد دارند؛ بزرگترین مشکل در توسعهی این فناوری، رفتار غیرقابل پیشبینی عابران پیاده است.
به دنبال افزایش رقابت خودروسازان مطرح جهان در تولید خودروی کاملا خودران و جدی شدن فرایند قانونگذاری برای تردد این خودروها در مناطق شهری، به تدریج و با پیشرفت این صنعت، محققان بر این باورند که با پیشرفت فناوری خودران، مشکلات اساسی آن به صورت واضحتری دیده میشود؛ این مشکل همان فهم و درک رفتار و حرکات انسانها به صورت پیاده یا سواره (پشت فرمان) است.
پژوهش کارشناسان در مورد عملکرد خودروهای خودران و تعامل آنها با جاده و مسیر حرکت نشان میدهد، هنوز تا رسیدن به مرحله خودمختاری کامل و داشتن منطق فکری برای تعامل با عابران پیاده، فاصله بسیاری وجود دارد. به طور کلی، ماهیت عملکرد خودران (بدون راننده) در صنعت برای جذب سرمایه بسیار اهمیت دارد؛ اما با بررسی دقیق این صنعت و وضعیت فعلی هوش مصنوعی، این موضوع به صراحت روشن میشود که هنوز خودروهای خودران هوشمند قابل اعتماد نیستند.
کارشناسان صنعت هوشمندسازی خودرو معتقدند که مهمترین مشکل در این صنعت، عابران پیاده و حرکات غیرقابل پیشبینی آنها هنگام عبور از خیابان و حتی تردد در راستای خیابان و ورود به مسیر اصلی در هنگام مسدود شدن پیادهرو است. نتیجه مطالعات محققان نشان میدهد که درک صحیح و اقدام سریع در واکنش به حرکات عابران پیاده، بیانگر عدم هوشمندی کافی خودروی خودران در وضعیت کنونی است. این موارد شامل حرکت در مسیر اصلی در خیابانهای فاقد پیادهرو، گذر از خیابان به صورت ناگهانی، عدم توجه به سرعت وسیله نقلیه و موارد بسیاری از این دست میشود.
انجمن مهندسی خودرو (SAE) آمریکا به عنوان نهادی برای معرفی استاندارد در زمینه سطح خودمختاری خودروی خودران شناخته میشود. خودروسازان بزرگ فعال در صنعت هوشمندسازی خودرو مانند تسلا، اوبر، تویوتا و گوگل نیز به تبعیت از انجمن مهندسی خودرو، پنج سطح برای وضعیت رانندگی خودروی خودران تعریف کردهاند. در این سطحبندی، کلاس صفر یعنی کنترل کامل توسط راننده و کلاس پنج به معنی کنترل کامل خودرو توسط رایانه است.
اندرو انجی، محقق یادگیری ماشینی شاغل در صنعت خودرو اظهار داشت:
آنچه ما به مردم میگوئیم، این است که لطفا قانونی رفتار کرده و به هشدارها توجه کنید. به عبارت دیگر، از خیابان عبور نکنید.
با این حال، ایده مقصر بودن انسانها در برخی نقایص فناوری خودران به سادگی نشان میدهد که باید چه میزان کار در آینده صورت گیرد.
گری مارکوس، استاد روانشناسی دانشگاه نیویورک که در زمینه هوش انسانی و هوش مصنوعی تحقیق میکند، گفت:
هوش مصنوعی هنوز به تکامل مورد نیاز نرسیده است. افرادی مانند انجی فقط به بازتعریف اهداف برای سادهتر شدن کارها فکر میکنند و اعتقاد دارند که برای دستیابی به ایمنی خودروی خودران، باید آنها را به طور کامل از رانندگان و عابران پیاده انسانی جدا کنیم. مانند کاری که با قطار انجام دادیم و به علت مشکلات فراوان، ریل قطار از جادهها جدا شد.
در همین حال رادنی بروکس، محقق و استاد رباتیک دانشگاه MIT، تا حدودی از اندرو انجی در زمینه خودروهای خودران انتقاد میکند و میگوید:
وعده بزرگ خودروهای خودران، کاهش تلفات جادهای و ترافیکی است. در حال حاضر انجی میگوید که آنها تا زمانی که رفتار خود را تغییر ندهند، قادر نیستند باعث کاهش تلفات جادهای شوند. چه اتفاقی افتاده است؟
با این حال، انجی اینطور استدلال میکند که انسانها همیشه در تعامل با فناوریهای جدید مانند حملونقل، رفتار خود را تغییر دادهاند.
انجی افزود:
اگر شما به دوران ظهور راهآهن نگاه کنید، اکثر مردم آموختهاند که در مسیر قطار در حال حرکت نایستند. مردم قبلا یاد گرفتهاند که هنگام توقف اتوبوس مدرسه، رانندگی نکنند و به کودکان اجازه عبور بدهند. این موضوع باعث اطمینان از ایمنی و سلامت دانشآموزان میشود. احساس میکنم که چنین رفتاری نیز باید در تعامل با خودروی خودران در پیش گرفته شود.
در حالی که هر دو طرف این استدلال منطقی به نظر میرسند، واضح است که برای پیشرفت فناوری خودروی خودران باید حد وسط دو فلسفه در نظر گرفته شود.
شوچیسنیگدا دیب، محقق سیستمهای پیشرفته وسایل نقلیه گفت:
باید برنامههای آموزشی مناسب برای آشنا شدن با خودروهای خودران و وسایل نقلیه هوشمند، روشهای ارتباط و استفاده از آنها در دستور کار قرار بگیرد.