طبق آخرین آمارها، فروش رنو در فصل اول سال میلادی جاری حتی به ۴۵۰ هزار دستگاه نیز نرسیده است تا برای پنجمین دوره متوالی، این شرکت کاهش فروش را به خود ببیند و از رقبایش به‌خصوص در چین عقب بماند. در بازار چین تقریبا همه خودروسازان توانسته‌اند با عبور از شوک‌های کرونا، در مسیر رشد فروش قرار گیرند، اما رنو توفیقی نداشته و همچنان کاهش فروش را به خود می‌بیند. این در حالی است که رنو تا قبل از تحریم‌های آمریکا به‌خصوص در دوران پسابرجام، فروش خوبی در ایران داشت. با تحریم خودروسازی ایران اما رنو مجبور به رفتن شد تا بازاری مناسب در قلب خاورمیانه را از دست بدهد. رنو البته در سال‌های حضور در ایران همواره زیر سایه هموطنش پژو بود، از همین رو قصد داشت در دوران پسابرجام، مدل فعالیت خود را تغییر دهد. فعالیت مستقل، ایده رنو برای ایران پسابرجام بود، اما مانع‌تراشی‌های داخلی و در ادامه تحریم، آن فرصت طلایی را هم از رنو و هم از خودروسازی ایران گرفت. با این حال ایران همواره جزو گزینه‌های رنو بوده و در حال حاضر هم که احتمال احیای توافق هسته‌ای و برجام بالا رفته، خودروساز فرانسوی خود را آماده بازگشت کرده است.

 رنویی‌ها می‌خواهند بار دیگر شانس خود را برای فعالیت مستقل در ایران امتحان کنند، به‌خصوص حالا که راه‌های بازگشت پژو (به‌دلیل ادغام با خودروساز ایتالیایی - آمریکایی فیات -کرایسلر) بسته شده است. ایده رنو این است که علاوه بر به دست گرفتن بخشی بزرگ از بازار خودروی ایران، از موقعیت استراتژیک کشور نیز استفاده و محصولاتش را به کشورهای منطقه صادر کند. اگر ایده رنو به ثمر بنشیند، هم این خودروساز فرانسوی و هم ایرانی‌ها منتفع خواهند شد. رنو بازارش را دارد و ایرانی‌ها نیز می‌توانند شاهد آغاز رقابتی واقعی بین خودروسازان داخلی و خارجی باشند، منتها مشروط بر اینکه به این خودروساز اجازه فعالیت مستقل داده شود. در دوران پسابرجام، رنو اصرار زیادی به فعالیت مستقل داشت و هرچند قراردادی هم در این مورد امضا شد، اما داخلی‌ها به تعهدات خود عمل نکردند و آن‌قدر ماجرا طول کشید که تحریم از راه رسید و رنو را پراند. حالا نیز رنو هنوز نیامده، موجی از مخالفت‌ها را که به نظر می‌رسد بیشتر احساسی و پوپولیستی هستند، در مقابل خود می‌بیند.

 این مخالفت‌ها در حالی است که رنو این روزها با توجه به اوضاع نه‌چندان مناسب خود در بازارهای جهانی، انگیزه بیشتری برای حضور در ایران دارد و می‌توان از این خودروساز امتیازات جدیدی گرفت. با توجه به سیاست‌های متضاد آمریکایی‌ها در قبال ایران که خود را در قالب تغییر دولت‌ها در این کشور نشان می‌دهد، ممکن است فرصت احیای برجام کوتاه باشد. بنابراین بهتر است اشتباه گذشته تکرار نشود و به رنو و امثال رنو اجازه داد شود در کوتاه ترین زمان ممکن و البته در قالب قراردادهایی به اصطلاح برد-برد فعالیت خود را در کشور کلید بزنند. رنو وقتی کارش را در ایران آغاز و سرمایه‌گذاری کند، مقاومت بیشتری در قبال تحریم‌های احتمالی در آینده نشان خواهد داد و به راحتی قبل نخواهد رفت.