بزرگراه ها در آینده!

برخی تکنولوژی ها همانند اینترنت با سرعت باورنکردنی رشد کرده اند، اما برخی دیگر همانند تکنولوژی  ساخت بزرگراه ها، چندین دهه است که همچنان بی تغییر باقی مانده اند. آن چه در این مقاله می‌خوانید تصور ما از بزرگراه های آینده است، اما تصور شما از آینده چیست؟ سال 1912 فردی به نام کارل فیشر (Carl Fisher) یک رویای بزرگ داشت و آن ساخت جاده ای بود که شمال به جنوب و غرب به شرق کشور آمریکا را به یکدیگر متصل می‌کرد. او می‌خواست جاده رویایی اش دارای شرایط بسیار مناسب و عاری از هرگونه ترافیک باشد. در نهایت تلاش های وی منجر به ساخت بزرگراه لینکولن شد. در ابتدا این بزرگراه یک جاده شنی بود، اما با گذر زمان و استفاده از سیمان، انقلابی در جاده سازی رخ داد.

از آن به بعد بشر در ساخت جاده ها و روکش های بادوام تر پیشرفت زیادی کرد و خط کشی ها نیز به جاده ها اضافه شد. امروزه به راحتی و با سرعت زیاد می‌توان جاده ها را آسفالت کرد که البته از کارایی بالاتری برخوردار هستند. با تمام این ها از اوایل قرن بیستم تاکنون تکنولوژی های بکار رفته در جاده سازی تغییر چندانی به خود ندیده اند. این مساله به معنای داشتن بزرگراه های مشابه در سال 2050 نیست. کمپانی ها و سازمان های بیشماری در حال کار بر روی ساخت بزرگراه های هوشمندی هستند که مجهز به سنسور می‌باشند تا ترافیک های موجود را شناسایی کنند. البته دور از ذهن نیست که سنسورهایی روی خودروها نصب بشوند تا خودورهای در حال حرکت در بزرگراه های مختلف با یکدیگر در تماس باشند.

اقدامات ایمنی در بزرگراه ها همچون پیدا کردن موقعیت، سرعت و نحوه حرکت خودرو از بروز تصادفات جلوگیری خواهد کرد. هنگامی که شرایط در جاده به صورت ناگهانی تغییر می‌کند، سیستم مذکور کنترل خودرو را از حالت دستی خارج خواهد کرد. وقوع چنین اتفاقی به معنای واگذاری بخشی از آزادی عمل به یک سیستم بزرگتر است، اما از میزان تصادفات و ترافیک نیز، خواهد کاست. 

شاید روزی به نقطه ای برسیم که خودروها با بزرگراه ها تعامل کامل داشته و در صورت نیاز قادر باشیم تا کنترل خودرو را کاملا از حالت دستی خارج کنیم. البته میلیون ها نفر عاشق رانندگی هستند و این تردید وجود دارد که روزی بشر به نقطه ای برسد که به اجبار کنترل خودروها را به خود آنها بسپارد؛ از طرفی دیگر، برای رسیدن آن روزی که تنها مقصد را به خودرو بگوییم و مابقی کار را به آن بسپاریم ، لحظه شماری می‌کنیم.

به نظر می‌رسد بزرگراه های آینده نسبت به بزرگراه های کنونی اقتصادی تر باشند. احتمالا تحقیقات صورت گرفته در مورد مواد مختلف با قابلیت ترمیم خودکار به کاهش هزینه های نگهداری منجر خواهد شد. از طرفی دیگر دانشمندان در حال کار و تحقیق بر روی پنل های فتوالکتریک هستند که در ترافیک بزرگراه از کارایی زیادی برخوردار هستند. بزرگراه های آینده به مولدهای برق عظیمی تبدیل خواهند شد که انرژی مورد نیاز را از خورشید دریافت کرده و در نهایت آن را به الکتریسیته تبدیل می‌کنند. چنین سیستمی در کنار خودروهای برقی به سیستم حمل و نقلی تبدیل خواهد شد که در حقیقت انرژی مورد نیاز خود را به خودی خود تامین می‌کند.

پنل های خورشیدی در جاده می‌توانند از عناصر دیگری نیز، بهره مند باشند. تصور کنید که چراغ های LED به کار رفته در پنل ها، تمامی نشانه ها و دیگر اطلاعات مورد نیاز را بر روی خود جاده نمایش می‌دهند و یا مجهز به پنل های گرمایشی هستند که دمای بزرگراه را افزایش می‌دهند تا جایی که هیچگونه یخ و برفی بر روی مسیر باقی نماند و شرایط ایمن تری را برای سفر ایجاد شود.

با وجود تمامی موارد مذکور، کاهش سرمایه گذاری محسوسی را در قسمت زیر ساخت های حمل و نقل شاهد هستیم که در نهایت منجر به روانه شدن سرمایه ها به سمت ساخت فیلم هایی همچون Mad Max می‌شود. اکنون و پس از خواندن این مقاله دیدگاه شما در مورد بزرگراه های آینده چیست؟ نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.