صنعت خودروسازی ژاپن، یکی از پیشروترین و بزرگترین صنایع جهان محسوب میشود. این کشور، از دهه 1960 میلادی، در صدر سه کشور برتر تولیدکننده خودرو در جهان قرار گرفت و حتی توانست آلمانها را نیز پشت سر بگذارد. این صنعت در ژاپن، حدفاصل دهه 1970 تا 1990 میلادی، به شدت رشد کرد و توانست با تولید سالانه 13 میلیون دستگاه خودرو، حتی آمریکا را نیز پشت سر بگذارد. از آنجا که خودروهای تولید ژاپن، در دهه 1990 میلادی، از نظر قیمتی بسیار مقرونبهصرفه، باکیفیت و محبوب شدند، این کشور به بزرگترین خودروساز جهان بدل شد. با این حال، سهم این کشور از بازار، طی سالهای اخیر رو به کاهش رفته که مهمترین دلیل آن، افزایش رقابت از سوی خودروسازان کرهای، چینی و هندی بوده است.
تقریباً برای همه مردم جهان، خودروهای ژاپنی جزو یکی از گزینههای اصلی قرار دارد. همیشه این سوال مطرح است که بین خودروهای اروپایی، ژاپنی و کرهای، کدام برند بهتر است. جواب این سوال به عوامل متعددی بستگی دارد. اما مهمترین عاملی که خودروهای ژاپنی را در این مقایسه ارجحیت میبخشد، «قابل اتکا» و «بادوام» بودن آنهاست. خودروسازان مطرح ژاپنی، شامل تویوتا، میتسوبیشی، هوندا و نیسان، اغلب با عنوان خودروسازانی شناخته میشوند که محصولات آنها بسیار بادوام است.
به گزارش اقتصادنیوز، از نظر عرفی، این خودروها در زمینه قابل اتکا بودن و دوام، در جهان شناختهشده و پیشرو هستند. «رنه استفانز»، نایبرئیس مرکز مطالعات کیفیت خودرو «جی.دی پاور» میگوید: در برآوردهای سال 2013 این مرکز، لکسوس با 15 سال عمر مفید از 18 سال، در صدر خودروهای باکیفیت و بادوام جهان قرار داشته است. با این حال، استفانز تاکید میکند که این فاصله طی سالهای اخیر به حداقل رسیده به طوری که در سال 2014، کمپانی دایملر در صدر قرار گرفته و کمپانی جنرالموتورز به رتبه چهارم صعود کرده است. آیا این دلیل افت کیفیت خودروهای ژاپنی است؟ استفانز میگوید: الزاماً خیر؛ اما خودروهای سایر برندها، هر سال در حال بهتر شدن هستند. مجله مشهور Consumer Reports نیز که منبع قابل اتکایی محسوب میشود نظر مشابهی دارد.
بنا به گزارش این مجله، کیفیت سایر برندهای خودرو نیز در حال افزایش است اما همچنان، خودروهای ژاپنی، قدرتمندانه پیشتاز سایر برندها حرکت میکنند. در میان 10 خودرو باکیفیت معرفیشده از سوی مجله Consumer Reports، 9 خودرو، جزو محصولات تویوتا، میتسوبیشی و نیسان هستند. علاوه بر این، لکسوس، تویوتا، مزدا و هوندا، معمولاً در چهار رتبه نخست گزارشهای مربوط به کیفیت و دوام خودروهای تولیدی در جهان قرار دارند. اگر نگاهی به فهرست کامل باکیفیتترین و بادوامترین خودروهای جهان بیندازیم، میبینیم که 92 درصد آنها خودروهای ژاپنی هستند.
ژرمنهای پرخرج
با مطالعه گزارش yourmechanic متوجه شدیم که نگهداری خودروهای آلمانی هزینه بالاتری نسبت به دیگر خودروها دارد.
مرد جوانی که مالک یک فولکسواگن کابریو است مینویسد: «مادرم مرا تحت فشار گذاشته تا ماشین دوستداشتنیام را بفروشم و به جایش یک ماشین ژاپنی بخرم. چون هر بار که ماشینم نیاز به تعمیر پیدا میکند و خرابی کوچکی دارد باید حدود 600 دلار برای تعمیرش هزینه کنم. واقعیت این است که خودروهای آلمانی قطعات گرانی دارند و تعمیر و نگهداری آنها هزینه زیادی دارد.»
یک کارشناس خودرو نیز میگوید: «خودروهای مرسدس بنز، آئودی و بیامدبلیو هزینه نگهداری بالایی دارند، در عین حال که خودشان جزو خودروهای گرانقیمت هستند. خودرو شخصی من یک بیامدبلیو ایکس5 است. من عاشق این ماشینم. اما این ماشین پر از شکستنی است: پنجرهها، دستگیرههای در، سانروف، تنظیمکننده صندلی، حسگرها، کلیدهای روی پنل و تعداد زیادی وسیله دیگر که از شمردن آنها خسته میشوید. من از سواری بیامدبلیو لذت میبرم. موتورش هرگز دچار مشکل نشده است اما وسایل کوچک همیشه میشکنند و باید تعویض شوند. وسایلی که برای کاهش وزن خودرو و بهبود وضعیت ترمز و ایستادن، از پلاستیکهای کموزن ساخته شدهاند و ممکن است با هر برخوردی بشکنند. آن وقت باید برای خرید قطعه هزینه زیادی متقبل شوید.»
این سخنان بسیار نزدیک به واقعیت است. با توجه به پیشرفت علم مهندسی و البته لوکس شدن خودروهای امروزی، کمتر پیش میآید که یک خودرو در پنج سال اول عمرش نیاز به تعمیرات جدی داشته باشد اما بعضی خودروها اگر نیاز به تعمیرات جزیی پیدا کنند هزینه زیادی روی دست مصرفکننده میگذارند. در این میان خودروهای آلمانی به دلیل استفاده بیشتر از المانها و مولفههای لوکس در صدر جدول خودروهای پرهزینه هستند. برابر یک مطالعه که چند سال قبل صورت گرفت آئودی8 و مرسدس بنز کلاس G در پنج سال اول بیشترین هزینه نگهداری را دارند. مرسدس بنز کلاس CL هم در بین پنج خودرو اول قرار دارد تا جمع خودروهای لوکس آلمانی را تکمیل کند. (نتیجهای که تاکنون در مدل ماشینها تغییر کرده اما در برندها دچار تغییر خاصی نشده است.) البته برخی از دلایل هزینه بالای نگهداری خودروهای آلمانی به مهندسی پیشرفته آنها و قطعات یدکی گرانقیمت آن برمیگردد. در مقابل خودروهای ژاپنی که دارای طول عمر بیشتری نیز هستند، به دلیل پرهیز از استفاده زیاد از مولفههای لوکس و تجملاتی و نحوه طراحی، هزینه بسیار کمتری نسبت به خودروهای آلمانی دارند.
نتیجه اینکه اگرچه محصولات آلمانی با کیفیت فوقالعاده بالای خود، مشتریان بیشماری دارند اما محصولات ژاپنی علاوه بر کیفیت بسیار خوب و ایمنی بالا، هزینههای نگهداری بسیار پایینی دارند و عموماً کمهزینهترین خودروهای جهان به شمار میروند.