آمار سرقت خودرو در کشورمان قابل توجه است و پیگیری و مجازات سارقان خودرو و لوازم درون آن سالانه بودجه و وقت زیادی را از دستگاه های اجرایی و قوه قضاییه می گیرد.
از طرف دیگر با توجه به آمار های موجود حدود 50 درصد کل سرقت ها به سرقت لوازم خودرو یا خودرو مربوط می شود و از این میان معتادان به مواد مخدر سهم قابل توجهی در این گونه سرقت ها دارند.
همچنین با توجه به مدل و شرایط خودروهای موجود در کشور، نمونه های قدیمی و کارکرده فاقد ایمبولایزر (مدل های قبل از 1388) پراید، پژو 405، سمند، پارس و نیسان (احتمالا نیسان وانت) بیشترین آمار سرقت را به خود اختصاص داده اند.
در چنین شرایطی قوه قضاییه دو طرح را به شکل موازی پیگیری خواهد کرد، طرح نخست جمع آوری و اسکان معتادان با تعامل سازمان بهزیستی که البته اجرای آن بودجه هنگفتی را می طلبد و طرح دوم نصب تراشه های ردیاب بر روی خودروهای مدل پایین در صورت رضایت مالکان.
طرح دوم قرار است به شکل آزمایشی در استان های تهران، البرز، خراسان رضوی، فارس و کرمانشاه اجرایی شود و در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات با شهرداری ها، فضایی در مراکز معاینه فنی در این خصوص اختصاص داده خواهد شد.
به گفته مسئولان مربوطه هم اکنون هزینه نصب تراشه های ردگیر و دزدگیر های ردیاب بر روی خودروها با هزینه ای در حدود 250 هزار الی 1 میلیون تومان انجام می شود اما در مجریان طرح در صدند تا هزینه های مربوطه را به حدود یکصد هزار تومان کاهش دهند تا مالکین خودروهای قدیمی که عمدتا از اقشار متوسط جامعه هستند یارای پرداخت چنین رقمی را داشته باشند.
هرچند استفاده فراگیر از تکنولوژی های جدید گامی مثبت و امیدوار کننده محسوب می شود اما باید دید که واکنش جامعه سارقین به خودروهای مدل پایین دارای تراشه ردیاب چه خواهد بود.
سارقینی که به راحتی از پس انواع و اقسام قفل فرمان، قفل پدال و دزدگیر بر می آیند احتمالا راهی برای دور زدن این تراشه نیز خواهند یافت یا به شکل متمرکز تری به سرقت لوازم درون خودرو خواهند پرداخت.
اما با این وجود نصب تراشه ردیاب ممکن است باعث کاهش آمار دزدی خودرو یا حداقل کاهش خسارات ناشی از آن شود و اقدامی مثبت از سوی اداره پیشگیری‌های وضعی معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه به حساب می آید.
در واقع بزرگترین مشکل در رابطه با حفظ امنیت خودروها، کمبود فضای پارکینگ عمومی در شهر های بزرگ کشورمان است که ضمن تشدید ترافیک و هدر دادن وقت شهروندان باعث بروز مشکلات ناشی از پارک خودروها در فضای نا امن شده و زمینه ساز سرقت خودروها یا لوازم درون آن ها می شود.