بر اساس یک قانون جدید ایالتی پنسیلوانیا، پهپادهای تحویل دهنده کالا، حق فعالیت در پیاده روهای شهر را دارند و این قانون همچنین آنها را به عنوان عابران پیاده طبقه بندی می کند. پنسیلوانیا جدیدترین ایالتی است که پس از اقدام مشابه توسط چند ایالت دیگر به این ربات ها اجازه مانور در شهر ها را می دهد. البته همه موافق این تغییرات نیستند؛ از جمله انجمن ملی حمل و نقل شهری، که خواستار «بازسازی جامع» خیابان های شهر برای تطابق با فعالیت انواع ربات ها است.
طبق قانون جدید، پهپادهای تحویل خودکار مجاز به مانور در پیاده روها، مسیرها و همچنین خیابان ها خواهند بود و اکنون از نظر قانونی «عابر پیاده» در نظر گرفته می شوند. این آخرین تغییر در رابطه در حال تکامل بین وسایل نقلیه خودران و انسان است. در پنسیلوانیا، یک سری محدودیت های قانونی برای ربات های تحویل خودکار از جمله حداکثر سرعت 19 کیلومتر در ساعت در منطقه عابر پیاده، 40 کیلومتر در ساعت در جاده و محدودیت بار 250 کیلوگرمی در نظر گرفته شده است.
با احتساب پنسیلوانیا، اکنون در دوازده ایالت از جمله ویرجینیا، آیداهو، فلوریدا، ویسکانسین و واشنگتن دی سی، ربات‌های تحویل‌دهنده خصوصی در خیابان‌ها و پیاده‌روها با مردم همسفر می شوند.
مزایای ربات‌های تحویل خودکار شامل کاهش نیاز به کامیون‌های سنگین برای حرکت در شهرهای شلوغ و کاهش تعداد رانندگان تحویل‌دهنده مورد نیاز برای تحویل سریع کالاهای سفارش های آنلاین به دست سفارش دهندگان است. البته، این آخرین مورد، خود یکی از دلایلی است که مخالفت هایی علیه ربات های تحویل دهنده ابراز شده است. انجمن ملی حمل و نقل شهری نیز طرحی برای شهرسازی خودمختار صادر کرده است که خواستار تفکر بیشتر در مورد افزودن ربات های خودران به خیابان ها است. در این گزارش آمده است: «اتوماسیون بدون بازنگری همه جانبه در نحوه طراحی، تخصیص و اشتراک گذاری خیابان های ما امنیت، پایداری یا سود قابل توجهی را به ارمغان نخواهد آورد». حتی شهر سانفرانسیسکوی دوستدار فناوری نیز فعالیت اکثر ربات ها را در پیاده رو از سال 2017 ممنوع کرده است.
حرکت امن ربات ها در خیابان ها و پیاده‌روهای شلوغ به فناوری هوش مصنوعی پیشرفته ای نیاز دارد. آزمایشگاه تامورا در دانشگاه توهوکو در ژاپن فهرستی از عواملی را که ربات های خودمختار باید در هنگام تعامل با عابران پیاده در نظر بگیرند، جمع آوری کرده است. یکی اینکه باید از «زامبی های گوشی به دست» یا افرادی که در حال راه رفتن، به جای مسیرشان، به گوشی نگاه می کنند، دوری کنند. دیگر اینکه از مدلی به نام «مدل نیروی اجتماعی» برای پیش بینی تغییر مسیر انسان ها در پیاده رو استفاده کنند.
در سال 2017، مهندسان دانشگاه MIT ربات خودکاری را تولید کردند که از مدلی به نام ناوبری آگاه اجتماعی استفاده می‌کرد تا «قوانین مشابه انسان ها» برای حرکت در پیاده رو را بیاموزد و با پیروی از آنها مسیر خود را پیدا کند. به گفته یکی از محققان این پروژه، حرکت این ربات‌های کوچک در کنار عابران پیاده کار آسانی نخواهد بود.