پس از واگذاری مدیریت گروه صنعتی ایران خودرو به بخش خصوصی و بسته شدن پرونده، این‌بار مخالفانی که حتی تجربه اداره یک نانوایی را در رزومه خود ندارند، حمله به گروه خودروسازی سایپا به بهانه اعلام تمایل کرمان موتور در خصوص خرید سهام این گروه را کلید زدند.
سال ۱۴۰۳ در حالی به پایان خود نزدیک می‌شود که بزرگ‌ترین خواسته فعالان صنعت خودرو، محقق شد. مسیری که در زمان رئیس جمهوری مرحوم رئیسی بر آن تاکید شد اما در دوره پزشکیان و با وجود مخالفت و کارشکنی‌های بسیار زیاد به سرانجام رسید.
اندکی پس از اتمام خصوصی‌سازی گروه صنعتی ایران خودرو، انتشار نامه‌ای از اعلام تمایل شرکت کرمان موتور به تملک سهام گروه خودروسازی سایپا، موج جدیدی از حملات را به خصوصی سازی با اسم رمزی جدید اما مشابه همان مسیر قبلی کلید زد.
پروژه همان است و تنها نام کرمان موتور جایگزین قطعه سازی کروز و سایپا به جای ایران خودرو ورد زبان مخالفان شده است.
این‌بار اما مخالفان پرده را کنار زدند و افراد سیاسی را که طبیعتا باید حامی خصوصی سازی باشند به صداوسیما آورده و تخریب را آغاز کردند.
چرا ابراز مخالفت سیاسیون با خصوصی سازی صنعت خودرو، افکار عمومی را همراه خود نمی‌کند!؟
مهم‌ترین دلیلی که افکار عمومی با نظرات این اشخاص همراه نمی‌شود، جایگاه مخالفان در جلب نظر آرای مردمی است. برخی مخالفان که با آرای زیر ۱۰ درصد راهی مجلس شورای اسلامی شده و امروز از تریبون نمایندگی مجلس، مخالفت با خصوصی سازی را رهبری می‌کنند، جایگاه اجتماعی و سیاسی برای این همراهی را در اختیار ندارند.
موضوع دوم این است که مخالفان، حتی تجربه اداره یک نانوایی را در رزومه خود ندارند که حداقل امیدوار باشیم نظرات آنها در راستای سازندگی و بهبود شرایط صنعت خودرو است.
موضوع مهم دیگر این است که، بیشتر آقایانی که امروز ساز مخالفت با خصوص سازی را می‌نوازند در برهه‌های مختلف، آسیب‌های بسیاری به صنعت خودرو زدند، از تحمیل نیروی مازاد به خودروسازان تا اجبار به ساخت خطوط تولید استانی بدون پشتوانه اقتصادی!
آنچه گفته شد تنها بخش کوچک اما مهمی از دلایل عدم همراهی افکار عمومی با نظرات این دست مخالفان است.
در چنین شرایطی آیا مخالفان از مواضع خود کوتاه می‌آیند!؟
یقینا مخالفان از مخالفت با خصوصی سازی دست برنمی‌دارند و برخلاف مسیری که در مخالفت با واگذاری سهام ایران خودرو پیمودند، این بار از ابتدا صداوسیما را نیز پای کار آوردند تا بتوانند از پیشرفت خصوص سازی و سرایت آن به گروه خودروسازی سایپا جلوگیری کنند.
کلیدواژه مخالفان در این دور نیز کرمان موتور است و نامه اعلام تمایل به تملک سهام سایپا این بهانه را به دست مخالفان داده است اما توجیحی که مطرح می‌کنند به هیچ عنوان منطقی نیست.
مخالفان مدعی هستند که کرمان موتور یک مونتاژکار است و سایپا را از مسیر خودروسازی منحرف می‌کند اما به مسیری که کرمان موتور در دو سال اخیر پیموده است، توجه نمیکنند.
خودروسازان ایرانی در این سال‌ها با مشکلات زیادی دست به گریبان بودند و سهم خودروسازان بخش خصوصی از این مشکلات بسیار بیشتر بود تا جایی که موجب ایجاد نارضایتی عمومی نیز شد اما باید یک سوال مهم از مخالفان پرسید.
آیا مقصر مشکلاتی که خودروسازان بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، سیاستی بود که اتخاذ کردند یا در حال تاوان دادن در موضوعی هستند که به هیچ عنوان در بروز آن دخیل نبودند؟ اگر مخالفان پاسخ این سوال را با صداقت بدهند، یقینا وضعیت برای بسیاری از مردم روشن خواهد شد.
هیچ کس منکر وجود مشکلات در صنعت خودرو ایران و خودروسازان بخش خصوصی نیست اما این موضوع، دلیل مناسبی برای مخالفت با خصوصی سازی خودرو ایران نخواهد بود.
عامل اصلی مشکلات صنعت خودرو، دخالت‌های دولتی و بروکراسی اداری ناشی از سیاست‌های دولتی در این صنعت است و خصوصی سازی تنها راه برون رفت از این وضع، حالا این شرکت کرمان موتور باشد یا کروز یا هر شرکت دیگری که توان مالی اجرای چنین کاری را دارد.