با پخش سومین قسمت از مجموعه فیلم های "سریع و خشن" با نام "دریفت در توکیو" مسابقات دریفت بر روی پرده سینما و صفحه تلویزیون به نمایش درآمد. گرچه پیش از این فیلم نیز، صحنه هایی از این مسابقات در سینما به نمایش درآمده بود، اما در این فیلم برای اولین بار به صورت حرفه ای به این ورزش مهیج و پر طرفدار پرداخته شده بود. در این مسابقات، رانندگان خودروهای خود را وادار می‌کنند در پیچ ها و هنگامی که میزان چسبندگی تایرها به کمترین میزان خود رسیده است، سر بخورند؛ شایان ذکر است، انجام چنین کارهایی به مهارت خاصی نیاز دارد. جالب است بدانید هنگامی که عقب خودروی شما روی جاده خیس سر می‌خورد و شما پس از طی مسافتی در حدود 15 کیلومتر کنترل خودرو را به دست می‌گیرید، در حقیقت مشغول دریفت کردن هستید. در مسابقات اتومبیلرانی نیز، دریفت کردن کار جدیدی نیست؛ زمانی که رانندگان اتومبیل های مسابقه‌ای با سرعت بالا به یک پیچ می‌رسند، به دلیل عدم چسبندگی مناسب تایر با سطح جاده گاهی عقب خودرو سر می‌خورد. در این حالت، اگر راننده از مهارت کافی برخوردار نباشد و نتواند کنترل خودرو را دوباره در دست بگیرد، خودرو از مسیر مسابقه منحرف می‌شود.
امروزه با وجود تایرهایی که از چسبندگی بالایی برخوردارند و می‌توانند حتی از دیوار راست بالا بروند، دریفت کردن به مهارتی حسادت برانگیز تبدیل شده است. در مسابقات اتومبیل رانی، رانندگان حرفه ای می‌توانند در صورت خارج شدن از مسیر، با دریفت کردن به مسیر صحیح بازگردند.
جالب است بدانید که این مسابقات اولین بار در سال 1990 در جاده های کوهستانی ژاپن به صورت حرفه‌ای برگزار شد و حدودا پنج سال پیش به آمریکا و انگلستان راه یافت. دریفت ساده عبارت است از حرکت خودرو به پهلو در یک پیچ؛ اما در سطح حرفه ای، رانندگان از چند پیچ متوالی به این شکل عبور می‌کنند. به همین دلیل جاده های کوهستانی، بهترین جاده ها برای دریفت کردن به شمار می‌روند. عبور از چند پیچ تند S شکل بیانگر مهارت بالای راننده می‌باشد. در بخش بعد به بررسی مهارت کلاچ و ترمز می‌پردازیم.
شایع ترین تکنیک های مورد استفاده برای اجرای دریفت عبارتند از: کلاچ و ترمز است؛ گفتنی است، در دریفت کردن از خودروهای دیفرانسیل عقب و در موارد نادر از خودروهای دیفرانسیل جلو استفاده می‌شود. برای دریفت کردن با استفاده از کلاچ، زمانی که راننده به پیچ نزدیک می‌شود، کلاچ را فشار می‌دهد و خودرو را در دنده دو می‌گذارد و سپس دور موتور را به 4,500 می‌رساند. در این حالت، زمانی که کلاچ را رها می‌کند، با وارد شدن نیروی زیاد به چرخ های عقب، این چرخ ها چسبندگی خود را از دست می‌دهند و با سرعت زیاد می‌چرخند؛ بدین ترتیب عقب خودرو سر می‌خورد و به پهلو پیچ را دور می‌زند. در تکنیک ترمز، راننده زمانی که به پیچ می رسد ترمز دستی را می‌کشد که این کار موجب قفل شدن چرخ های عقب و اجرای دریفت می‌شود؛ شایان ذکر است، برای خودروهای دیفرانسیل جلو فقط از این تکنیک می‌توانید استفاده کنید. در خودروهای دیفرانسیل عقب، برای دریفت کردن تکنیک های زیادی وجود دارد و رانندگان حرفه ای، بسیاری از این تکنیک ها را در یک حرکت به کار می‌برند. قسمت سخت مسابقه پس از شروع دریفت آغاز می‌شود. توانایی کنترل خودرو به تمرین و مهارت زیادی نیاز دارد. رانندگان حرفه ای با استفاده درست و مناسب از پدال گاز و فرمان، کنترل خودرو را دوباره در دست میگیرند و پیچ را با موفقیت پشت سر می‌گذارند. در بخش بعد به بررسی دریفت از نظر فیزیکی می‌پردازیم.
داشتن تبحر در اجرای منظم تکنیک‌ها اولین نیاز یک راننده حرفه‌ای در این مسابقات است. تکنیک پاشنه و پنجه (فشار دادن همزمان پدال ترمز و گاز با پای راست و استفاده از پدال کلاچ با پای چپ)، امکان تعویض نرم و سریع دنده ها (برای افزایش دور موتور) همزمان با ترمز کردن و در نتیجه انتقال وزن خودرو به قسمت جلو را برای راننده فراهم می‌سازد. شایان ذکر است، هدف از این تکنیک حفظ تعادل میان سرعت موتور و سرعت حرکت چرخ ها است تا هنگام تعویض دنده ها به گیربکس آسیبی وارد نشود. در این تکنیک در حالی که پای راست روی پدال ترمز است، کلاچ را با پای چپ فشار می‌دهید و پس از قرار دادن دنده در حالت خلاص، پا را از روی کلاچ بر می دارید. سپس، در حالیکه پنجه پای راست را روی پدال ترمز گذاشته‌اید، با پاشنه پای راست پدال گاز را تا حدی فشار می‌دهید که دور موتور با سرعت حرکت چرخ ها تنظیم شود. وقتی به سرعت مناسب رسیدید، پا را از روی پدال گاز برداشته و با استفاده از ترمز و فشار پدال کلاچ، دنده معکوس می کشید. وقتی راننده بتواند این تغییرات سریع را به درستی انجام بدهد، آمادگی انجام تکنیک های بیشتر را نیز، دارد. در قسمت دوم این مقاله که دوشنبه هفته آینده ارائه می‌شود، با انواع تکنیک ها و مسابقات مختلف دریفت آشنا می‌شوید.