بررسی میتسوبیشی اوتلندر اسپرت مدل 2015

همانگونه که می‌دانید شاسی بلندهای (crossover) جمع و جور متعددی با رنگ و بویی تازه، فضای بار سخاوتمندانه، مصرف سوخت مناسب و خصوصیات متعدد و با قیمتی مناسب وارد بازار شده است؛ از طرف دیگر، برخی خریداران این خودروها به ابزارهای سرگرمی موجود در آنها بیش از کارایی علاقه دارند؛ با این اوصاف، کاربرد این خودروها اهمیت چندانی ندارد؛ در عوض، عملکرد آنها در جاده است که رقابت بین خودروهای این کلاس را موجب می‌شود. متاسفانه، میتسوبیشی Outlander اسپرت مدل 2015 با فضای بار کم، قدرت 148 اسب بخاری، هندلینگ و عملکرد نامناسب علی رغم یدک کشیدن نام اسپرت، و نسبت به قدرت سایر رقبایش در برآورده کردن نیازهای خریداران ناموفق عمل کرده است. 

علی رغم وجود این نقایص، نمی‌توان گفت که این مدل نام برند خود را لکه دار کرده است؛ مصرف سوخت و قیمت مناسب، چشم نواز بودن، وجود سپر گوشتی و برجسته و همچنین رینگ های آلومینیومی جسورانه از جمله نقاط قوت این ژاپنی زیبا هستند. یافتن مدل های بهتر از Outlander اسپرت در این کلاس از نظر عملکرد و کاربرد کار مشکلی نیست؛ کیا اسپورتیج یا نیسان Juke پیشنهاد های خوبی از نظر رانندگی خوشایند و پویا هستند؛ فورد Escape و مزدا CX-5 از نظر فضای بیشتر، اصلاحات بهتر و کیفیت رانندگی بالاتر و البته قیمتی بیشتر نسبت به میتسوبیشی از دیگر رقبای این ژاپنی زیبا هستند. 

طراحی بدنه و امکانات رفاهی

میتسوبیشی Outlander اسپرت مدل 2015، شاسی بلند کوچکی است که در دو تیپ پایه ES و پیشرفته SE به خریداران عرضه می‌شود. رینگ های آلومینیومی 18 اینچی، آینه های مجهز به گرمکن، شیشه دودی عقب، دسترسی بدون کلید، سیستم تهویه مطبوع، کروز کنترل، صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع، صندلی های عقب تاشو با نسبت 40/60، روکش پارچه ای، فرمان تلسکوپی با قابلیت خم شدن به بالا و پایین و روکش چرمی، روکش چرمی دسته دنده، درگاه برقی میتسوبیشی Fuse با قابلیت فعال سازی صدا، ورودی صوتی با قابلیت اتصال به بلوتوث تلفن همراه، سیستم صوتی با قابلیت خواندن CD و مجهز به چهار بلندگو، جک کمکی صوتی و درگاه USB/iPod از جمله تجهیزات استاندارد تیپ پایه ES هستند. 

تیپ SE چراغ های زنون، چراغ های مه شکن، چراغ های حرکت در روز LED، برف پاک کن های خودکار، استارت بدون کلید، سیستم  کنترل آب و هوای اتوماتیک، روکش های ارتقا یافته، صندلی های جلوی مجهز به گرمکن، کنسول مرکزی صندلی های جلو، دوربین دید عقب، نمایشگر لمسی 6.1 اینچی و سیستم صوتی با رادیوی ماهواره ای و HD مجهز به شش بلندگو را به تجهیزات خود اضافه کرده است. 

البته چندین پکیج نیز، در تیپ SE موجود است: پکیج Premium تجهیزاتی همانند صندلی راننده برقی،  آینه الکتروکرومیک، سیستم صوتی Rockford مجهز به نه بلندگو،  سانروف پانوراما، باربند سقفی و استفاده از چراغ های LED جهت نورپردازی داخل کابین با قابلیت تنظیم؛ پکیج Deluxe روکش چرم و صندلی راننده برقی؛ و پکیج Touring تمامی ویژگی های ارایه شده در پکیج های Navigation، Premium و Deluxe را در خود دارد. لازم به ذکر است که تمامی پکیج های بالا در هر دو تیپ ES و SE وجود دارند؛ پکیج Navigation شامل نمایشگر لمسی 7 اینچی و سیستم  مسیریاب ماهواره ای، و پکیج Park Assist Sensors شامل سنسورهای پارک عقب و جلو هستند؛ همچنین پکیج های متنوعی از پورت های قابل نصب که شامل طراحی خارجی و ویژگی های حفاظتی و نیز، بهبود طراحی داخلی هستند، وجود دارد.

قدرت و عملکرد موتور

میتسوبیشی Outlander اسپرت دارای موتور چهار سیلندر 2.0 لیتری است که قدرتی معادل 148 اسب بخار و گشتاوری معادل 197 نیوتن متر تولید می‌کند؛ هر دو تیپ SE و ES یا به صورت دیفرانسیل جلو و یا  چهار چرخ محرک به خریداران عرضه می‌شوند؛ همچنین تیپ های دیفرانسیل جلو ES، به صورت استاندارد با گیربکس دستی پنج سرعته ارایه می‌شوند؛ گیربکس متغیر پیوسته (CVT) در تیپ دیفرانسیل جلوی ES به صورت سفارشی و در سایر تیپ های Outlander اسپرت به صورت استاندارد عرضه شده است؛ پدل شیفتر تعبیه شده روی فرمان که شبیه گیربکس های قدیمی است، در مدل های SE وجود دارد. شتاب صفر تا صد تیپ های دیفرانسیل جلوی Outlander اسپرت با گیربکس دستی حدود 8.8 ثانیه است که این میزان در مدل های مجهز به گیربکس متغیر پیوسته با میزانی کمتر برآورد می‌شود. مصرف سوخت تمامی مدل های مجهز به CVT و به صورت دیفرانسیل جلو در سیکل ترکیبی، شهر و بزرگراه به ترتیب 9، 10 و 8 لیتر به ازای هر 100 کیلومتر مسافت طی شده برآورد شده است که برای یک شاسی بلند کوچک بیش از میزان متوسط است؛ این میزان مصرف در مدل های چهار چرخ محرک با گیربکس دستی و به صورت دیفرانسیل جلو در سیکل ترکیبی، شهر و بزرگراه به ترتیب 10، 11 و 9 لیتر تخمین زده شده است. 

ایمنی

ترمز دیسکی ضدقفل،  کنترل کشش و کنترل پایداری، کنترل در سربالایی، کیسه هوای جانبی، پرده ای و زانویی راننده از جمله تجهیزاتی ایمنی تعبیه شده در این زیبای ژاپنی هستند؛ گفتنی است که دروبین دید عقب نیز، جزو تجهیزات ایمنی سفارشی این خودرو محسوب می‌شود. در تست تصادف، میتسوبیشی موفق به کسب چهار ستاره از پنج ستاره از نظر ایمنی به هنگام تصادف، چهار ستاره برای برخورد از جلو و پنج ستاره برای برخورد از بغل شد؛ همچنین سازمان ایمنی بزرگراه ها به این خودروی ژاپنی امتیاز خوب برای جمع شدن جلو و بغل به هنگام بروز تصادف و مقاومت سقف را اعطا کرد؛ همچنین در تست جمع شدگی بخش جلویی خودرو، به کسب امتیاز قابل قبول نایل آمد؛ از نظر محافظت سر و گردن برای سرنشینان عقب رتبه خوب را کسب کرد. در تست ترمز، مدل چهار چرخ محرک میتسوبیشی Outlander در فاصله 37 متری متوقف شد که این فاصله میزانی متوسط برای این کلاس محسوب می‌شود. 

طراحی داخلی و امکانات خاص

علی رغم طراحی داخلی کاملا معمولی Outlander، تجهیزات به کار رفته در داخل کابین، گجت ها و محل کنترل ها به گونه ای تعبیه شده است که راننده به راحتی می‌تواند بدون برداشتن دست از روی فرمان یا حواس پرتی از آنها استفاده کند. وجود فضای سر و پای کافی موجب احساس راحتی سرنشینان جلو شده است؛ یکی دیگر از مزایای این زیبای ژاپنی وجود فرمان تلسکوپی با قابلیت خم شدن به بالا و پایین است که امکان یافتن موقعیت بهتر رانندگی را برای راننده فراهم می‎‌کند؛ اما این قابلیت ممکن است برای رانندگان قد بلند کمی مشکل زا باشد؛ گفتنی است که علی رغم وجود فضای نه چندان زیاد صندلی های عقب، نوجوانان هیچ گونه شکایتی در خصوص این فضا ندارند. 

در پشت صندلی های عقب، یک فضای بار 0.61 متر مکعبی وجود دارد که با تاشدن صندلی ها حدود 1.40 متر مکعب افزایش می‌یابد؛ با در نظر گرفتن این موضوع، می‌توان گفت که این میزان  از نیسان Juke بیشتر، و نسبت به دیگر شاسی بلندهای کوچک، کمتر است. 

تجربه رانندگی

میتسوبیشی Outlander اسپرت، برخلاف نامش حس اسپرت بودن را به راننده منتقل نمی‌کند؛ وجود موتور 2.0 لیتری این خودرو امکان رانندگی روزانه را برای افراد فراهم کرده است، اما در ترافیک های سنگین بزرگراه و به ویژه در مدل های دارای گیربکس اتوماتیک پیوسته، آرزوی شتاب بیشتر را به ذهن راننده خود می‌آورد؛ همچنین طراحی این گیربکس در این مدل موجب صدای بیشتر موتور نسبت به سایر رقبایش شده است.حتی با وجود تایرهای 18 اینچی که تنها ظاهر اسپرت به آن بخشیده است، از هندلینگ تیزی برخوردار نیست و حس اسپرت بودن را در مقایسه با سایر رقبایش به راننده منتقل نمی‌کند؛ وجود تیونینگ نرم  سیستم تعلیق آن، رانندگی نرم را برای راننده خود به ارمغان می‌آورد و همین موضوع Outlander را برای رانندگی روزانه و سفرهای جاده ای خواستنی کرده است.

              &nbs